Ankara -(AA) Türkiye'nin, Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) ülkeleri içinde, 1996-2005 döneminde dolar cinsinden birim işgücü maliyetinin en fazla arttığı üçüncü ülke olduğu bildirildi.
Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu'nun (TİSK) hazırladığı araştırmaya göre, geçen yıl çalışılan saat başına işgücü maliyeti nominal olarak yüzde 10.74, işçi başına yıllık ortalama işgücü maliyeti ise ortalama yüzde 9.51 oranında arttı.
2005 yılında çalışılan saat başına ortalama işgücü maliyeti yüzde 2.37, işçi başına yıllık ortalama işgücü maliyetinde yüzde 1.23 oranında reel artış meydana geldi.
Geçen yıl çalışılan saat başına brüt giydirilmiş ücret yüzde 1.16, çalışılan saat başına net giydirilmiş ücret ise yüzde 1.73 oranında reel artış kaydedildi.Öte yandan, geçen yıl toplu iş sözleşmesi uygulayan iş yerlerinde (mevsimlik çalışmalardan etkilenen inşaat ve şeker işkolları hariç olmak üzere) Aralık 2005'te, Ocak ayına göre yüzde 3 istihdam artışı belirlendi.
Araştırmada, geçen yıl Türk ekonomisinin uluslararası rekabet gücünün zayıfladığı da belirtildi. Türkiye'nin, Uluslararası Yönetim Geliştirme Enstitüsü'nün (IMD) 2006 Dünya Rekabet Gücü Sıralaması'nda geçen yıl 60 ülke içinde bir önceki yıla göre 3 sıra gerileyerek 51. sıraya indiği ifade edildi.
Araştırmada, OECD verilerine göre geçen yıl itibariyle Türkiye'nin kişi başına gelir ve işgücü verimliliği açısından OECD ülkeleri arasında en düşük değerlerle en altta yer almasına karşın, yıllık brüt giydirilmiş ücrette Polonya, Çek Cumhuriyeti, Macaristan, Slovakya gibi AB ülkelerini ve Meksika'yı geride bıraktığına işaret edildi.
En yüksek işgücü verimliliği seviyesine sahip olan İrlanda ve Türkiye arasında yaklaşık 3.8 kat (yüzde 283) verimlilik açığı olmasına karşılık, brüt ücretlerde iki ülke arasında yüzde 67'lik bir fark bulunduğu belirtilen araştırmada, işgücü verimliliği Türkiye'ye göre yüzde 83 yüksek olan Macaristan'ın ücret düzeyinin Türkiye'ye kıyasla yüzde 26 daha düşük olduğu ifade edildi.
Araştırmada, ücret-verimlilik dengesinin kurulabilmesi için üretimi, yatırımı, ihracatı ve istihdamı temel alan ve ulusal rekabet gücünü gözeten bir ücret politikasına geçilmesi önerildi.